De filterende tegelvloer van ADB Techniek geeft een goede scheiding in dunne en dikke fractie, blijkt uit onderzoek van Wageningen Livestock Research. Van de uitgescheiden stikstof, fosfaat, en kali werd respectievelijk 52 procent, 88 procent, en 22 procent met de dikke fractie opgevangen. Scheiding zonder nabewerking gaf een hogere stikstofemissie uit de stal, terwijl bij aanzuren van de dunne fractie in de kelder de stikstofemissie uit de stal fors lager was.
Bij de onderzochte filterende tegelvloer van ADB Techniek zijn drainerende rubberen tegels (1 bij 1 meter) boven op een bestaande roostervloer gelegd. De urine liep als dunne fractie door de tegels in de kelder, en de feces werd als dikke fractie met een vouwschuif van de vloer in een grup geschoven en buiten de stal gestort.
De resultaten zijn voor de periode met aanzuren samengesteld op basis van een gedetailleerde stikstofbalans, aangevuld met emissiemetingen van ammoniak en lachgas. Voor de periode zonder aanzuren bleek de opgestelde stikstofbalans onvoldoende betrouwbaar, vanwege een te korte duur. Hierdoor kon er voor deze periode geen vergelijking gemaakt worden tussen de stal met tegelvloer en de referentiestal met roostervloer voor wat betreft de totale stikstofemissie (en afgeleid daarvan van stikstofgas N2), maar alleen voor het deel ammoniak en lachgas.
Hoge emissie bij alleen scheiden
Bij alleen scheiden was de emissie van ammoniak en lachgas voor de stal met tegelvloer gemiddeld respectievelijk 53 procent hoger en 13 procent lager vergeleken met de referentiestal met roostervloer. De hoge emissie kwam vooral uit de kelder, als gevolg van het hoge ammoniumgehalte en de hoge pH van de dunne fractie. Gezien de hoge emissie is na drie maanden besloten de dunne fractie te gaan aanzuren met zwavelzuur.
Reductie van stikstofemissie
In de periode met aanzuren waren de emissies per stikstofvorm voor totaal-stikstof, ammoniak, lachgas, en stikstofgas (N2) respectievelijk gemiddeld 52, 62, 9, en 40 procent lager voor de stal met tegelvloer vergeleken met de referentiestal met roostervloer. Deze reductie is zonder de stikstofemissie uit de opslag van de dikke fractie, die binnen enkele uren na uitscheiding uit de stal is afgevoerd.
Scheiding van urine en feces
Scheiding van de mineralen uit urine en feces is een belangrijk doel van de tegelvloer. Tijdens het negen maanden durende onderzoek werd gemiddeld respectievelijk 52, 88, en 22 procent van de uitgescheiden stikstof, fosfaat, en kali opgevangen met de dikke fractie, en de rest met de dunne fractie. Dat betekent dat het overgrote deel van de fosfaat met de dikke fractie werd opgevangen, en het overgrote deel van de kali met de dunne fractie. De koeien produceerden gemiddeld 32,9 kilo dunne fractie en 45,8 kilo dikke fractie per dag, wat respectievelijk door de vloer in de kelder liep of via de grup is afgestort.
Verbetering van de tegels
Tijdens de periode met aanzuren zijn de tegels vervangen door een verbeterde versie, waardoor de urine beter kon weglopen. Uit onderzoek bleek dat de tegels nog verder verbeterd konden worden, waardoor deze minder urine vasthouden en er minder ammoniak kan vervluchtigen. De verwachting is dat bij gebruik van de verbeterde versie, in combinatie met aanzuren, de ammoniakemissie meer gereduceerd kan zijn dan in de proef is gemeten.
Vergelijking met andere stalsystemen
De filterende tegelvloer was één van stalsystemen in een onderzoek naar de effecten van bronscheiding in de melkveestal op emissies en mestkwaliteit, binnen het project ‘Mestscheiding in melkveestallen’. Het onderzoek aan de stalsystemen is in 2020/2021 uitgevoerd in de Milieumeetstal op proeffaciliteit Dairy Campus in Leeuwarden, onder omstandigheden die representatief zijn voor een reguliere melkveestal met roostervloer.
Bron: Verantwoorde Veehouderij
