Vocht is essentieel voor melkvee. Het is dan ook de bedoeling dat koeien vlot en overal schoon water kunnen drinken. Per dag heeft een koe gemiddeld 50 ml vocht per kg lichaamsgewicht nodig voor haar normale onderhoud. Dit betekent dat een koe van 700 kilogram, 35 liter water nodig heeft per dag.
Bij hoogproductieve koeien ligt deze hoeveelheid natuurlijk veel hoger. De waterbehoefte van een hoogproductieve koe kan oplopen tot 100 à 150 liter per dag en meer.
In sommige omstandigheden kan een koe veel vocht verliezen wanneer ze bijvoorbeeld door ziekte niet meer eet of drinkt. Haar ogen zakken weg, ze krijgt koude oren, de melkgift zakt en de huidplooitest vertraagt. Het is uw taak als veehouder om deze signalen zo snel mogelijk te herkennen en om zo tijdig te kunnen ingrijpen.
Commerciële preparaten
Orale vochttherapie bij melkkoeien is een onmisbaar hulpmiddel in de behandeling van uitgedroogde koeien. Vandaag de dag is er een groeiende markt van commerciële preparaten beschikbaar, niet enkel voor uit gedroogde koeien, maar ook voor gevallen die een meer op maat gemaakte behandeling nodig hebben. Deze producten hebben het potentieel om het gebruik van orale vochttherapie te verbreden, niet alleen om als behandeling gebruikt te worden, maar ook als aanvulling op andere therapieën. Alsook een preventieve maatregel om het risico op ziektes zoals hypocalcemie, ketose en andere te beperken.
Deze preparaten kunnen een hele reeks van ingrediënten bevatten; toch zijn er enkele gelijkenissen tussen de verschillende producten. De preparaten bevatten altijd een hele reeks van mineralen zoals natrium, kalium, chloor, calcium en magnesium. Dit omdat gedehydrateerde koeien meestal naast het tekort aan vocht ook een tekort hebben van verschillende elektrolyten. De preparaten gericht op de vers gekalfde koeien of anorectische dieren bevatten meestal een hogere concentratie van calcium om mogelijkse hypocalcemie te vermijden. Pas gekalfde koeien, zeker melkkoeien, vormen een risicogroep voor het ontwikkelen van hypocalcemie door de sterke stijging in calciumgebruik voor de melkproductie na de kalving. Natriumbicarbonaat en levende gisten worden aan sommige preparaten toegevoegd als pensbuffers. Deze producten stabiliseren de pens-pH en verhogen hem in het geval van pensacidose, wat bij melkvee ook een belangrijke reden is voor dehydratatie. De osmolariteit van de pensinhoud verhoogt bij een verlaagde pH, wat zorgt voor een shift van vocht vanuit de circulatie richting de pens met dehydratatie als gevolg. Dieren die een risico vormen voor pensacidose zijn hoogproductief melkvee die een grotehoeveelheid krachtvoer krijgen of transitiekoeien waarbij de krachtvoeropname wordt verhoogd naar aanleiding van de kalving.
Drenchen
Het toedienen van vocht, eventueel verrijkt met zouten of andere preparaten gebeurt meestal met behulp van een zogenoemde drench. Dit is een lange slang met afgeronde kop die via de mond in de pens wordt geschoven. Daarna kan er met een pomp een behoorlijke hoeveelheid water in de pens worden gebracht. Drenchen is dus een goede methode om snel, veel vocht toe te dienen bij koeien, maar ze is niet zonder gevaar. Ernstige longontsteking ten gevolge van verslikking door het niet ver genoeg
inbrengen van de sonde, of sterfte door het verkeerd plaatsen van de sonde in de luchtpijp, zijn zaken die kunnen gebeuren. Voorzichtigheid en enige ervaring is aangewezen. Het is belangrijk om te luisteren in de buis, waarbijer geen ademgeluiden hoorbaar mogen zijn, maar wel geborrel vanuit de pens. Ook de geur aan het uiteinde van de buis kan u vertellen of de sonde op de juiste plek zit. Voordat u de slang verwijdert, is het belangrijk dat ze helemaal is leeggelopen om verslikking te vermijden bij het uithalen.
