Sander Vijverberg teelt voor het tweede achtereenvolgende jaar winterveldbonen. Dit jaar zeven hectare. De bedoeling is dat er nog twee of drie hectare zomerveldbonen bij komen. “Op zoek naar meer eiwit van eigen land probeer je eens wat. Vorig jaar waren de veldbonen een succes. Ook voor dit seizoen heb ik er veel vertrouwen in”, vertelt de melkveehouder uit Strijen erover.
Op zo’n 85 hectare land houdt Vijverberg 170 melk- en kalfkoeien en een kleine honderd stuks jongvee. Tot vorig seizoen verbouwde hij ook suikerbieten. “Dit was teelttechnisch niet interessant. Het rendement was te laag. Daarom besloot ik deze grond ook in te zetten voor het melkvee”, vertelt hij.
Verbouwen van eigen eiwit vond ik interessanter
Hoewel Vijverberg veel ervaring heeft met de bietenteelt, vond hij voederbieten geen optie. “Als je dat goed wilt doen, moet je ze goed schoonmaken en snijden. Daar heb ik de apparatuur niet voor. Bovendien vond ik verbouwen van eigen eiwit interessanter. Zelf soja verbouwen valt niet mee, dus dat valt af. Ik had eens een demo gezien van veldbonen. Ik besloot dit te proberen”, vertelt de melkveehouder.
Succesvol eerste jaar smaakt naar meer
Vijverberg is erg tevreden over het eerste jaar winterveldbonen. Hij haalde zeven ton van een hectare. Voor dit seizoen zijn de verwachtingen zelfs nog iets beter. Een rondje door het gewas laat de melkveehouder zien dat de bonen er beter bij staan dan vorig jaar om deze tijd.
“De stand is beter en de planten zijn korter. Dat laatste is belangrijk, want het gewas moet niet te hoog de winter uit komen. Dit omdat veldbonen windgevoelig zijn en om te voorkomen dat ze te vroeg gaan bloeien. Bij een te vroege bloei is het te koud voor de bijen, waardoor je zetting en dus opbrengst mist”, legt hij uit.
Tekst gaat verder onder de foto
Veldbonen zijn gewas om ‘kort op te zitten’
Vijverberg heeft ervaren dat de teelt van veldbonen om een goede timing vraagt. Gewasbescherming is een belangrijk aandachtspunt. Om onkruidgroei in het najaar tegen te gaan, heeft hij na het zaaien een bodemherbicide toegepast. Dit is in principe voldoende. In het voorjaar staat het gewas snel dicht waardoor onkruid weinig kans meer krijgt.
Aanpak chocoladevlekkenziekte bij veldbonen
Later in de groei kan bespuiting tegen chocoladevlekkenziekte nodig zijn. “Hier moet je op tijd bij zijn. De ziekte zorgt voor bruine plekken op de bladeren, wat ten koste gaat van de fotosynthese. Ben je een week te laat, dan kun je dat in de opbrengst merken”, vertelt de melkveehouder.
Oogsten is het moeilijkste onderdeel van de teelt
Ook het oogsten komt vrij precies. Dit gaat het best als het vochtgehalte tussen de veertien en zestien procent zit. “Dit is misschien wel het moeilijkste onderdeel van de hele teelt”, vindt Vijverberg. “Het komt echt op een dag nauwkeurig. Gaat het niet, dan kun je beter stoppen en het een dag later weer proberen.”
Oogst, opslag en voeren
De bonen worden tussen de 1,50 en 1,80 meter hoog en bij Vijverberg geoogst met een combine. In korrel zijn ze goed te bewaren. Gemiddeld elke vijf weken komt een buurman een voorraad pletten. Dit jaar heeft Vijverberg het plan ze af-land in bigbags te stoppen en deze in de schuur in kuubskisten op te slaan. “Zo kan ik ze makkelijk stapelen. In de kuubskisten maak ik een opening voor de slurf van de bigbags. Zo haal de bonen er makkelijk uit. We hebben nu een demo lopen met een Lely Vector. Mijn plan is om dan een pletbunker in de voerkeuken te installeren.”
Tekst gaat verder onder de foto
Vijverberg voert nu 1,5 kg winterveldbonen per koe. Pure soja hoeft hij daardoor niet meer te voeren. Zeker met de huidige sojaprijzen komt hem dit goed uit. Een ander voordeel van de veldbonen is dat deze met weinig bemesting toe kunnen en netto stikstof leveren. Vijverberg deed een bemesting met 300 kilogram poly-kalisulfaatkorrel per hectare.
Extra snede gras dankzij vroege oogst
Door de vroege oogst is het mogelijk na veldbonen nog een snee gras te oogsten. Vijverberg verwacht dat winterveldbonen de komende jaren op steeds meer belangstelling kunnen rekenen. “Zeker als door veredeling de opbrengst nog hoger wordt. Tien ton per hectare moet dan mogelijk zijn.”
Tekst: Gerben Hofman
Beeld: Sander Vijverberg
